Öyle zamanlar vardık ki kimse anlamaz. Anlatmaya çalıştıkca karşınızdaki sizi hep suçlu görür. Suçun olmasa kendini savunmazsın bu kadar olur ona göre. Bazen susmak gerekir hayata bağıra çağıra. Kıyametler kopsada susmak. Kavgaya susmak.. Gürültüye susmak.. Sessizliğe susmak.. Susmak bazen herşeyin cevabıdır aslında.. Anlayabilene..
Eve çekildiğinde başlar kimilerinin yalnızlığı... Ağlar için için kimseye dökemez içini.. Kimi zaman off çeker derinden... Kimi zaman akamayan yaş olur gözünden.. Zaman geçer, geçer de hep götürür kendinden.. Yavaş yavaş ağarır saçlar Mevsim kış gelir mi bahar ?? Bekler durur yeşerir mi ağaçlar ??
Elinde fincanı geçer odadan odaya Bir çare yokmudur bu evdeki davaya Birikir içinde derdi döner deryaya Bilir hiç bir çare yoktur bu yaraya
Toplar valizini sessizce alır yol Sallanmaz ardından ne mendil ne bir kol...